Uxío Novoreyra


	Uxío Novoreyra
	Poeta sacerdotal, palabra que libera

		Naceu en Parada de Moreda, na Serra do Caurel, o ano 1930, e ali viviu ata 1945. Rematou o Bacharelato en Lugo, e fixo algún curso de Filosofia e Letras en Madrid, onde escribiu algúns poemas "prehistóricos? en castelán. Fixo o servicio militar en Santiago canda Manuel Maria, que daquela xa tiña publicado un libro en galego, e no 1952 comezou a escribir na lingua nativa, que xa nunca abandonaria. Entre o 53 e o 62 estivo na casa paterna, recuperándose dunha grave doenza pulmonar. En 1962 foise para Madrid de novo, e traballou na radio e na televisión. Volto ó Caurel no 66, botou outra vez varios anos na serra.
O seu libro Os eídos, editado no 1955 e reeditado varias veces con engadegas, representou a consagración absoluta de Novoneyra. As Elexias do Caurel e outros poemas sairian no 1966, e desde aquela recollas con varios títulos que inclúen poemarios e poemas dispersos deste poeta de obra parca, depurada e única, na cal máis dunha vez un só poema (como é o caso da Letanía de Galicia) contén en si tanta materia e tanta forma coma noutros un libro enteiro. A súa poesia ten pouco ou nada que ver coa dos outros "paisaxistas" galegos. Novoneyra é un poeta de gran silencio, e os seus poemas van moito máis aló do texto, precisamente porque as palabras están postas entre si de tal portentosa maneira que invocan mundos infinitos, interiores e exteriores, persoais e colectivos, coma nun berro mínimo esencial rodeado de xesto, forza motriz anxélica. O grande caurelao é un poeta xamánico, sacerdotal, dono da palabra sagrada que desata. Uxío Novoneira finou en novembro do 1999.
LETANÍA DE GALICIA
			GALICIA digo eu/un di GALICIA GALICIA decimos todos GALICIA ate os que calan din GALICIA e saben sabemos GALICIA da door chora á forza GALICIA da tristura triste á forza GALICIA do silencio calada á forza GALICIA da fame emigrante á forza GALICIA vendada cega á forza GALICIA tapeada xorda á forza GALICIA atrelada queda á forza. libre pra servir libre pra non ser libre pra morrer libre pra fuxir GALICIA labrega GALICIA nosa GALICIA mariñeira GALICIA nosa GALICIA obreira GALICIA nosa GALICIA irmandiña GALICIA viva aínda recóllote da TERRA estás mui fonda recóllote do PUEBLO estás n'il toda recóllote da HISTORIA estás borrosa recóllote e érgote no verbo enteiro no verbo verdadeiro que fala o pueblo recóllote pros novos que vein con forza pros que inda non marcou a malla d'argola pros que saben que ti podes ser outra cousa pros que saben que o home pode ser outra cousa sabemos que ti podes ser outra cousa sabemos que o home pode ser outra cousa De tanto calar xa falo eu solo.