O reloxo do tempo

Rincha o cabalo catro cancións escritas sobre o farol dunha noite negra. En cada retrouso trota a ansia vampiresa dun chupasangue e os lobos da noite oulean cara Poñente.

Voa o moucho por entre as carballeiras da memoria e en cada bater de ás vai un soño compartido nunha almofada branca. Hai paisaxes que debuxan un mundo negro e inmaculado. Ao unísono.

Quere morrer o escornabois esmagado no camiño, pero ninguén lle quere poñer un pé enriba. Pasa, a modiño, un home con cara de poucos amigos e o reloxo do tempo deixa caer, con parsimonia un tictac detrás doutro para que a nostalxia acougue na sela de montar do mesmo cabalo.