O Arco da Vella do Belén

Quedarán atrás as neves, as saraibas, as xeadas e as tronadas, e logo das abondosas choivas sairá o sol e con él aparecerá ese fenómeno óptico e metereolóxico que é o arco da vella. En Begonte, no seu belén, tamén sae o arco da vella.

Fai varios siglos que Isaac Newton logrou demostrar coa axuda dun prisma que a luz branca do sol contén cores.....o que non podo saber, é se lle pareceron dabondo....a min faríanme falla moitas máis tonalidades....

No belén de Begonte, terían que existir máis cores no seu arco da vella e se mo permitides eu farei a miña persoal separación da luz nas cores que, para min o conforman :

Vermello: esta cor representa a vida e a paixón, é a cor do misterio. D. Xosé Domínguez Guizán representa a cor vermella neste singular belén. Artífice, creador do que a xente de Begonte fachendeamos a cotío: o noso belén.

Laranxa: refire enerxías positivas e brinda a alegría interior cando a precisamos. Quero facer mención especial aquí a Teté; falecida en plena xuventude; no ano 1991 en accidente de circulación, foi unha destacada colaboradora do belén dende nena. Co seu entusiasmo e alegría propio dos novos marchou unha muller que de seguro seguiría a ser peza clave no belén actual.

Amarelo: transmite sentimentos de alegría, fortuna e felicidade. Esta cor asignareilla a D. Xosé Manuel Carballo, tantas veces gañador dos certames de xornalismo do belén de Begonte, ao que sempre quixen vencer (Ilusa, nunca o conseguiche) e admirei non soamente polo seu bo facer coas letras senon tamén co teatro,coa maxia..... Cóntanme que ata o día anterior do seu pasamento estaba a organizar cousas, coma sempre facía. Este será o primeiro nadal no que non acudirá a Begonte, non acudirá en corpo pero ben seguro que a súa maxia, o seu ser, a súa ialma estará presente no belén....non sei se en forma de cor do arco da vella, se de figuriña do belén....pero de seguro que estará.

Azul: representa a calma, otorga tranquilidade e paz espiritual. Iso é o que fai D. Xesús Domínguez Guizán. Tantos anos adicados ao belén e sempre coa mesma serenidade, superando adversidades para que o belén non caia no esquecemento, para seguir dando vida ao proxecto que seu irmán escomenzou. E aí segue!!E que sexa por moitos anos.

Verde: é a cor da esperanza, do desexo dun novo e mellor mañá. De seguro que era o que Varela desexaba para o belén. Él foi quen coa destreza das súas mans construiu o que hoxe ollamos. Alma mater xunto con D. Xosé do que Begonte pode amosar.

Violeta: simboliza a paz, a búsqueda de equilibrio e armonía no que facemos. Creo que esta cor debe ser para Xulio Xiz. O xornalista,vencellado ao belén dende hai ben anos (eu nin existía) , segue a encargarse de que o belén de Begonte organice cada xaneiro os seus certames e de seguro que ben cousas máis. Transmisor da parte máis cultural, a xente de Begonte sábeo e agradécello.

Morado: representa as fantasías e os soños. Inevitablemente nesta cor teño que incluír a todas as persoas que non deixan que o belén de Begonte forme parte do pasado, que non quede decrépito, que non morra. E como se acabaron as cores do arco da vella (xa vos dixen ao principio que non me chegarían...) terán que compartir cor Ramiro Cruz, Jesús Veiga, Carlos Torres..... Grazas a eles cada nadal poden seguir acudindo a Begonte tódalas persoas que así o desexen para contemplar e sentir a mensaxe deste belén chairego.

Farían falla cores suaves,doces,rosiñas ou brancas para enumerar as mulleres do belén....ai! As mulleres sempre traballando....en primeiro ou en segundo plano....pero sempre traballando, aconsellando, facendo o que moitos non farían...Pilar, Maruja, a antes mencionada Teté.... cánto vos debe o belén!!!
Farían falla tamén cores vivas e cheas de forza para representar a Dionisio Varela que formou equipo xunto con D. Xosé e Varela nos primeiros anos do belén.....gustaríame ver as caras da xente cando ollaron un belén en movemento!

Anos despois sería José Antonio Abelleira quen se adicaría á parte eléctrica da montaxe do belén.

E hai máis....moitas máis cores e tonalidades que deron e dan vida a este pequeño recuncho que aflora cada mes de decembro. Farían falla moitos arcos da vella para nomearvos a todos!!!

Todas estas e moitas outras persoas fixeron e fan que o singular carro de cerna dura da Terrá Chá siga cantando e carretando muiñadas ... e iso esperamos todos, “per secula seculorum”.

PD: Adicado a todos os begonteses nados e de adopción que non deixades que se fale do belén de Begonte en tempos pretéritos.